Tijdens zijn tewerkstelling van 1978 tot 2008 is de werknemer aangesloten bij de door zijn werkgever ingestelde aanvullende pensioentoezegging, die wordt beheerd bij het door de werkgever opgerichte pensioenfonds. Na de beëindiging van de arbeidsovereenkomst blijven de verworven reserves van de werknemer bij het pensioenfonds zonder wijziging van de pensioentoezegging. Door de uitdiensttreding vervalt volgens het pensioenreglement de overlijdensdekking.
De werknemer overlijdt op 28 februari 2013 vooraleer recht te hebben op de uitbetaling van zijn aanvullend pensioenkapitaal. Op 10 juni 2013 stuurt het pensioenfonds, dat nog niet in kennis was gesteld van het overlijden, een brief aan de werknemer met als bijlage een inlichtingenfiche over het opgebouwde pensioenkapitaal.
De weduwe eist de uitbetaling van een overlijdenskapitaal. Wanneer ze geen genoegdoening krijgt, start ze een procedure tegen zowel het pensioenfonds als de werkgever. In hoofdorde vordert ze een overlijdenskapitaal en in ondergeschikte orde een schadevergoeding op grond van het niet nakomen van de informatieverplichting (artikel 31 van de Wet Aanvullende Pensioenen).
(foto links: Alexander Vandenbergen)
Geen schadevergoeding
Omdat na uitdiensttreding geen overlijdensdekking was voorzien in de pensioentoezegging en omdat de echtgenote niet aantoonde dat de werknemer er bij zijn uitdiensttreding voor had gekozen om zijn verworven reserves over te dragen naar de onthaalstructuur (waar wel een overlijdensdekking was), wijst de rechtbank de vordering tot uitbetaling van een overlijdenskapitaal af.
Vervolgens onderzoekt de rechtbank de vraag of het pensioenfonds en de werkgever de werknemer correct hebben geĂŻnformeerd omtrent de mogelijkheid om zijn reserves over te dragen naar een onthaalstructuur. Het pensioenfonds blijkt de werkgever tijdig de nodige informatie verschaft te hebben. De werkgever moest deze informatie overmaken aan de werknemer. Hoewel de werkgever verschillende elementen aanbrengt waaruit zou kunnen blijken dat hij de werknemer correct en tijdig heeft geĂŻnformeerd, beslist de rechtbank dat de werkgever niet afdoende bewijst de uittredingsfiche aan de werknemer te hebben overgemaakt. Bijgevolg oordeelt de rechtbank dat de fout in hoofde van de werkgever bewezen is.
(foto rechts: Jurgen De Vreese)
Volgens de rechtbank is het op basis van de beschikbare informatie echter niet zeker dat de werknemer zou gekozen hebben voor een overdracht van zijn reserves naar de onthaalstructuur. Daarom acht de rechtbank het niet bewezen dat de echtgenote door de fout van de werkgever schade heeft geleden en wijst zij de schadevergoeding af.
Vier bedenkingen
Bij dit vonnis kunnen de volgende bedenkingen worden gemaakt:
- Bewijsrecht wordt steeds belangrijker in pensioenzaken.
- De werkgever en de pensioeninstelling zorgen er best voor dat ze de nodige bewijzen verzamelen dat bij uittreding werd voldaan aan de informatieverplichtingen van artikel 31 van de WAP en ze houden deze bewijzen best lang genoeg bij tot elk risico op geschil verdwenen is (dit kan lang zijn).
- Gezien de aangeslotene, sinds een recente wetswijziging, bij zijn uitdiensttreding ook de keuze moet krijgen om de verworven reserves in het pensioenplan te laten met een zelf te financieren overlijdensdekking, is de kans vandaag veel groter dat de rechtbank besluit dat de werknemer, bij correcte informatie, zou gekozen hebben voor een formule met overlijdensdekking en dat er dus wel degelijk schade is.
- De principes gehanteerd in dit vonnis kunnen in principe doorgetrokken worden naar alle andere informatieverplichtingen die op de werkgever en/of de pensioeninstelling rusten in het kader van aanvullende pensioenen.
â– De auteurs, Alexander Vandenbergen en Jurgen De Vreese, zijn verbonden aan Lydian. Zij schreven deze tekst als lid van de adviesraad van HR Square.
