Gilbert De Swert heeft met 50 grijze leugens het ideale boek geschreven om een politiek debat te starten. Hij stelt niet alleen de gangbare theorieën over vergrijzing in vraag. Zijn methodiek vraagt ook om een reactie, een open discussie. Hij zet onmiskenbaar voormalig federaal minister van Werk Frank Vandenbroucke in zijn hemd, maar hij doet dat niet geheel eerlijk. De titel doet vermoeden dat de Belgische regering (lees: Vandenbroucke) vijftig leugens verkondigt over vergrijzing en bij het lezen van het boek zwakt dat vermoeden niet echt af. De Swert bezondigt zich eraan bij sommige ‘leugens’ of misvattingen man en paard te noemen (de ministers Vandenbroucke en Vande Lanotte), om bij andere ‘leugens’ te stellen: “men zegt dat…”. Wie is ‘men’ dan? Ook de genoemde ministers? Dat is niet duidelijk – de insinuatie is er wel. De vijftigpuntjesretoriek van De Swert is eigenlijk maar een stijlvorm. Het is een luchtige, snelle...
