Over het ‘evalueren’ is de jongste jaren veel inkt en spraakwater gevloeid. Academici uit binnen- en buitenland bekritiseren vaak de klassieke evaluatiepraktijken. Het hele concept van performance-management op basis van evaluaties staat op de schop. Enkele gerenommeerde bedrijven zijn er zelfs mee gestopt. We vernemen onder meer dat de jaarlijkse evaluatie een loutere bureaucratische oefening zou zijn die door iedereen – evaluator zowel als geëvalueerde – gevreesd wordt. De werknemer wordt geconfronteerd met een verplichte rangschikking of gereduceerd tot een simpel cijfer. De leidinggevende ziet zich met tegenzin gedwongen de oefening te maken om intern zowel de kool als de geit te sparen. Maar klopt dit wel? Zijn evaluaties ‘engagement killers’? Zeggen zij meer over de persoon die ze opmaakt dan over de geëvalueerde? Wat doet evalueren en geëvalueerd worden met een mens? Zijn er alternatieven? Tijdens het HR Square seminarie ‘Evalueren: stoppen, doorgaan of aanpassen?’ op de CommunicatieCampus in...