Wie deze rubriek regelmatig leest, weet dat ik een gloeiende hekel heb aan positieve discriminatie en zeker aan de klaagcultuur. Individuen hebben recht op gelijke kansen, maar ze dienen het wel zelf waar te maken. Soms mislukt dit en dan moet de samenleving begrip tonen, geduld hebben en hulp verschaffen. Maar dat mag nooit een reden zijn om zijn verantwoordelijkheid op de groep af te schuiven. Omgekeerd echter moet de samenleving achter individuen staan die humane waarden verdedigen. Een postbode die zelfmoord pleegt de eerste dag na een ziekteverlof van drie maanden, nadat hij op twee vorige werkplaatsen is mislukt, is iemand die een verkeerde medische behandeling heeft gekregen, of misschien zelfs niet te helpen was. Hij is zeker geen slachtoffer van sadistische collega’s die zonodig voor de rechtbank moeten gesleurd worden door een advocaat die de media demagogisch opvrijt, op de kap van zijn vaak beklagenswaardige cliënten. Dit gezegd...
