Sophie Wilmès is dan nog maar enkele dagen benoemd als premier van België, een soort interim-job die enkel vacant werd omdat Charles Michel naar Europa trekt. Omdat de huidige regering ook nog eens in lopende zaken is tot er een nieuwe ploeg op de been kan worden gebracht, lijkt de media-aandacht voor Wilmès sterk overdreven. Weze het niet dat zij haar liberale collega Rutten de loef afsteekt en nu officieel de eerste vrouwelijke premier van België is. Daarmee schrijft ze geschiedenis en de kranten dus ook. Haar moeder is bovendien Joodse, waardoor de Israëlische media ook nog eens de titel ‘eerste Joodse premier van België’ verzinnen. In De Tijd klinkt dat anders. “Weinig electoraal gewicht”, “ze wordt het liefst zo snel mogelijk de laan uitgestuurd”, “er zal sneller aan een nieuwe regering gewerkt moeten worden”, “de ergste pester van de vrouw van Herman Van Rompuy”, “aan de leiband van de...
