Mijn mama van negentig jaar houdt zich op de donkere donderdagen in de winterperiode bezig met puzzelen. Ze legt liefst duizend stukjes samen om tot één of andere mooie afbeelding te komen. Het helpt haar natuurlijk dat de eindafbeelding op de puzzeldoos is terug te vinden. Dat is nu net een van de moeilijkheden als je de puzzel van de Vlaamse arbeidsmarkt moet leggen: er ontbreekt een eindbeeld. Dat heeft niet alleen te maken met de voortdurende externe en interne evoluties waarmee de arbeidsmarkt te maken heeft, maar vooral ook met de extreme complexiteit van ons arbeidsbestel. Onze arbeidsmarkt is geen uni-dimensionele puzzel, maar een puzzel met meerdere dimensies en vele laden en lagen. Die multi-dimensionaliteit maakt dat de organisatie van de arbeidsmarkt weinig transparant is en de coherentie en consistentie vaak zoek is. Zo heb je de dimensie van politieke bevoegdheden inzake arbeidsmarktbeleid: van Europees over federaal en regionaal...
