Hier zaten wij, rijkelijk te dineren en cadeautjes uit te pakken in de gezellige warmte en absolute veiligheid van onze huiskamer, terwijl er op datzelfde moment ergens op de Middellandse Zee honderden kinderen kletsnat en verkleumd in een lekkend bootje hun leven riskeerden om weg te geraken van het gruwelijke geweld in hun thuisland. Ik werd ongemakkelijk van hoe oneerlijk het leven kansen verdeelt. Gelukkig eindigt niet elke overtocht zo dramatisch als deze van het gezin Kurdi, maar voor degenen die na de tocht over zee en over land bij de Dienst Vreemdelingenzaken in Brussel toekwamen, start een nieuwe tocht. De tocht naar een zelfstandig leven in België, tijdelijk of definitief. En ook deze tocht is zeker niet zonder risico! België, en ook Vlaanderen, doet het binnen Europa ronduit slecht wat de tewerkstelling van personen met een vreemde afkomst betreft. En zonder werk wordt het voor de nieuwkomers zeer moeilijk...
