We trappen een open deur in door te stellen dat de krapte op de arbeidsmarkt zich volop laat voelen: krantenkoppen over een manifest tekort aan leerkrachten, IT’ers en verpleegkundigen, de horecasector blijft zitten met duizenden vacatures, de bouwsector schreeuwt om technisch geschoold personeel, dienstenchequebedrijven vinden te weinig medewerkers, meer vrachtwagenchauffeurs gezocht, bedrijven krijgen jobs voor operatoren niet ingevuld en ga zo maar door. De maatregelen van de overheid zijn gericht op meer opleidingen op de werkvloer en betere mogelijkheden voor de zij-instromers, maar vergroten nauwelijks het arbeidsaanbod. Ook vele bedrijven mankeren een globale strategie om de krapte aan te pakken. Zo is het hoog tijd om naar de deuren van het arbeidsmarkthuis te kijken! Staat de voordeur van de arbeidsmarkt écht open? Om met die deur in huis te vallen: de arbeidsmarkt is geen toonbeeld van diversiteit en inclusie. Onze spiegelrekrutering, ons diplomafetisjisme, onze conservatieve werving- en selectie-aanpak,...
