Nog maar een maand geleden beefden we in het treintje op de top van de rollercoaster. We wisten niet of ons een korte knik of een lange duizelingwekkende vaart naar beneden stond te wachten. Ondertussen heeft het achtbaanwagentje ons in veel scherpere bochten en turbulenties gebracht dan we ooit konden vermoeden. Op nauwelijks enkele dagen tijd kapseisden de grootste banken van België bijna (en niet alleen van België). Geen obscure financiële tochtpanden, maar de trots van de vaderlandse economie én de steunpilaren van de brave belegger wankelden. Prompt werden heel wat renteniersdromen pijnlijk de grond in geboord. Krantenreportages beschreven hoe het zelfverzekerde gekeuvel in breed gedrapeerde Knokse restaurants plaats ruimde voor een begrafenissfeer. Niet alleen de ‘fils de famille’, de brutale belegger en de door de wol geverfde zakenman verloren poen. Ook vele volgzame spaarders kwamen er bekaaid vanaf. En dan hebben we het nog niet over ons aller pensioenfondsen....
