Hoewel tijdens de HR Square November Conference 2004 sprekers die verstand hebben van de materie de kans op de totstandkoming van een interprofessioneel akkoord (IPA) op hoogstens 30% schatten, is het IPA er na zware barensweeën en dankzij een financiële keizersnee van de federale overheid toch gekomen. Inmiddels keurden de werkgevers het ontwerp goed, zij het niet zonder tegenstribbelen. Van de vakbonden mag eerlang hetzelfde verwacht worden. Met de totstandkoming van een (ontwerp)akkoord kregen ook de meeste HR-managers hun zin. Begin december 2004 werd een duizendtal onder hen door Acerta Consult geënquêteerd naar hun wensen. Gaven ze de voorkeur aan een ‘mini-akkoord’ of verkozen ze ‘geen akkoord’ boven slappe koffie? De uitspraak van de personeelsprofessionals was ondubbelzinnig: 80% van de respondenten verkoos een ‘slecht akkoord’ boven ‘geen akkoord’. De belangrijkste overwegingen daarbij waren dat een mini-akkoord sowieso de druk op de sectorale en ondernemingsonderhandelingen zou weghouden (of verminderen) en dat...
