In zijn kersverse boek ‘Lobbyen’ wil Karel Joos komaf maken met het groezelige imago van het ‘beleidsbeïnvloeden’. Spreek ‘lobbyen’ uit en je roept onmiddellijk de sfeer op van gekonkelfoes, steekpenningen en regelrechte omkoping, allemaal ver weg van ook maar de geringste controle of openbaarheid. Je hoort al zowat de omineuze muziek van Nino Rota uit ‘The Godfather’ op de achtergrond. Als partner bij de internationaal opererende ‘public affairs groep’ Interel heeft de auteur uiteraard belang bij het oppoetsen van de reputatie. Los daarvan, zet hij keurig uiteen wat lobbyen echt is, waarbij hij vooral het concept ‘public affairs’ naar voren schuift. Dat klinkt als pr, maar dan gulzig overgoten met het vermaledijde lobbyen. Of andersom. Joos omschrijft het als “de koppeling tussen politiek, management en communicatie.” Hoe kan je een doelgroep of (doorgaans) de beleidsmakers overtuigen? Hoe kan je een thema op de (publieke) agenda plaatsen? Hoe krijg je de...
