Volgens de jury staat Catherine De Bolle “model voor de manier waarop publiek leiderschap, in moeilijke omstandigheden en in complexe organisaties, functioneert en het verschil kan maken.” Daarbij wordt gedacht aan “werken met veel onzekerheden en zonder zekerheid van succes, maar wel met open vizier, met betrokkenheid van alle relevante stakeholders en met een stevig management van de veranderingsprocessen.”
De VVBB benadrukt dat De Bolle politiebaas werd na een erg woelige periode aan de top van de federale politie. “Zij heeft met die lastige interne context rekening gehouden, en de tijd genomen om de strategische keuzes af te tasten en voor te bereiden.” De jury roemt ook dat ze geen heilige huisjes spaart.
Ten slotte wordt ook onderstreept hoe sterk de samenwerking met het Holocaustmuseum in Mechelen voor een vaste lesmodule in de politieopleiding wordt geapprecieerd. Dit toont aan hoe De Bolle “politiewerk beter in de samenleving wil inbedden.”
Marc Morris, die zijn loopbaan bij de Vlaamse overheid dan weer voortijdig afsloot en schepen werd voor CD&V in Bertem, kreeg de carrièreprijs. Hij wordt omschreven als de verpersoonlijking van ‘Public Service Motivation’. Hij combineert sterke managementkwaliteiten met persoonlijke betrokkenheid en oog voor de publieke zaak, klinkt het. Ook wordt Morris geroemd als “één van de leidende ambtenaren die als pioniers de Vlaamse overheid mee vorm gaven.”
Bron: De Standaard (www.standaard.be)
