De voorzitter van de Arbeidsrechtbank van Brussel, gevat bij eenzijdig verzoekschrift, benadrukte in een beschikking van 7 oktober 2005 een ander belangrijk principe, namelijk het verbod om te werken met uitzendkrachten tijdens een periode van staking in de onderneming. In de Uitzendarbeidswet van 24 juli 1987, alsook in cao nr. 58 is bepaald dat een uitzendbureau geen uitzendkrachten bij een gebruiker mag tewerkstellen of aan het werk mag houden in geval van staking. Dit is een uitzondering op het algemene principe van individuele vrijheid en op de vrijheid van arbeid.

In dit geval werd een eenzijdig verzoekschrift neergelegd door een vakbond, gericht tegen een werkgever waarvan de vakbond vermoedde dat deze uitzendkrachten zou tewerkstellen op 7 oktober 2005. De vakbond bracht voor de voorzitter van de Arbeidsrechtbank aanwijzingen aan, waaruit bleek dat de gedaagde werkgever wellicht uitzendkrachten zou laten werken op een dag van algemene staking. Deze aanwijzingen werden door de voorzitter als voldoende beschouwd om aan de werkgever het verbod op te leggen om op 7 oktober 2005 een beroep te doen op uitzendkrachten terwijl er een staking aan de gang zou zijn. De voorzitter merkte op dat er in de reglementering geen onderscheid wordt gemaakt tussen een staking van het gehele personeel en een staking van slechts een deel ervan.

Opmerkelijk aan deze zaak is niet alleen de snelheid van het optreden van de vakbond en van de voorzitter, maar ook het feit dat er in de beschikking meteen een dwangsom (2500 euro per werknemer) werd bepaald die kon worden opgelegd aan de gedaagde werkgever, alsook aan de interim-arbeiders zelf die een inbreuk zouden plegen op de beschikking of die obstructie zouden plegen.