Werkgevers worden niet alleen geconfronteerd met razendsnelle technologische ontwikkelingen, zware financieel-economische druk en een groeiende business-complexiteit, maar ook met fundamentele sociologische evoluties, waaronder het Nieuwe Leven. Nogal wat ondernemingen weten niet goed wat aan te vangen met dit fenomeen, dat een grondig sociologisch inzicht en een lange-termijnvisie noodzaakt.
Het Nieuwe Leven bevat diverse aspecten, zoals toenemende emancipatie, de drang naar meer individuele vrijheid, flexibiliteit, professionele en persoonlijke zelfontplooiing en verantwoordelijkheid, groeiend ecologisch bewustzijn en de wens om elke minuut nuttig en met voldoening in te vullen.
Het Nieuwe Leven leidt onvermijdelijk naar het Nieuwe Werken. Desondanks zijn weinig bedrijven hiermee bezig. Wie het wel doet, associeert het vaak louter met flex- en thuiswerk. Er komt véél meer bij kijken. Denk maar aan het verschil tussen de generaties. Jongere werknemers laten waar en wanneer zij werken meer afhangen van de activiteiten die zij die dag of week zakelijk en privé hebben. Jongeren zijn het meer gewend overal en altijd te kunnen werken. Organisaties zullen de faciliteiten moeten scheppen om tijd en afstand te overbruggen, zodat mensen ondanks hun verschillende voorkeuren en werkpatronen toch effectief kunnen samenwerken.
Waar werknemers vroeger naar kantoor gingen om (individueel) te werken, wordt het kantoor nu vooral dé plek om collega’s te ontmoeten en samen te werken op een manier die minder controle inhoudt en de individuele vrijheid, verantwoordelijkheid en zelfontplooiing verhoogt, alsmede de ‘fun’.
Even belangrijk is de wijze waarop het werk wordt georganiseerd én gemanaged. Het is belangrijker dan ooit dat het kantoor een verbindende rol vervult. Het Nieuwe Werken vraagt om een cultuuromslag en genereert de noodzaak tot het Nieuwe Leiden: een omslag van eenrichtingsverkeer naar dialoog, van delegeren naar coachen en van werk of privé naar werk. Leidinggevenden moeten leren loslaten en met medewerkers basisafspraken maken over hoe ze op elkaar kunnen blijven vertrouwen. De aanwezigheidscultuur moet plaatsmaken voor een outputgerichte cultuur die gebaseerd is op onderling vertrouwen.
