Door de economische onzekerheid in 2020 namen Belgische werknemers een afwachtende houding aan en waren ze minder geneigd om hun job op te zeggen. Dankzij het vangnet van de tijdelijke werkloosheid konden bedrijven het aantal gedwongen ontslagen beperken. In 2020 werden er dan ook acht procent minder contracten van onbepaalde duur beëindigd in vergelijking met voor corona, berekende HR-dienstenverlener Acerta.

Helemaal anders

Nu is de situatie helemaal anders. In de periode januari-september 2021 is er een toename van het aantal beëindigde contracten van onbepaalde duur met 26,8 procent in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. Ook in vergelijking met 2019 zijn er opvallend meer arbeidscontracten van onbepaalde duur stopgezet: plus 16,6 procent. Belangrijke duiding: het gaat hier niet over meer ontslagen, wel over meer beweging op de arbeidsmarkt.

Het initiatief om een contract van onbepaalde duur te beëindigen komt vooral van de werknemer zelf. Een derde van de contractbeëindigingen komt er eenzijdig op initiatief van de werknemer en in 35 procent van de gevallen gingen werknemer en werkgever uit elkaar na wederzijds akkoord. Tel daarbij nog de contractbeëindigingen door pensioenen of SWT (ook beide met inspraak van de werknemer), en het is duidelijk dat in meer dan zeven op de tien contractbeëindigingen de werknemer (mee) besliste. Slechts in 17,5 procent van de gevallen, kwam het ontslag er louter op initiatief van de werkgever.

Vooral jongere werknemers

Opvallend, vooral jongere werknemers zeggen hun vast contract op. In de leeftijdscategorie 25-30 jaar (45,6 procent) en 30-45 jaar (43 procent) nemen werknemers het meest zelf het initiatief. Dat is duidelijk meer dan het gemiddelde over alle leeftijden heen (33 procent).