Jonge HR-professionals zijn veel meer geneigd kandidaten van ongeveer hun eigen leeftijd aan te werven. Dat is problematisch omdat deze vorm van leeftijdsdiscriminatie de kansen van oudere sollicitanten hypothekeert (en ook de plannen van beleidsmakers). Volgens een survey van de organisaties ProAge en 55/Redefined (nomen est omen) is slechts 24 procent van de HR-verantwoordelijken tussen 25 en 30 jaar oud bereid of gemotiveerd om 55-plussers binnen te halen. Vaak zitten deze jongeren op de eerste lijn voor de basisselectie van kandidaten.
Bij de HR-professionals tussen 46 en 50 was 63 procent bereid of gemotiveerd dat te doen. Dat is al veel beter, maar natuurlijk nog lang niet goed genoeg.
Volgens het onderzoek voelen 55-plussers zich buitengesloten, genegeerd en zelfs naar de uitgang gedwongen als het over hun verdere carrière gaat. Dat zou te maken kunnen hebben – zoals andere vormen van discriminatie – met onbewuste vooroordelen bij rekruteerders die de neiging zouden hebben ‘mensen zoals wij’ te zoeken en daardoor de vaardigheden van andere groepen niet (h)erkennen.
Het advies van bovengenoemde organisaties: creëer flexibele rollen die 55-plussers aanspreken, investeer in technische opleiding en nieuwe vaardigheden en werf aan op basis van ‘soft skills’, gedrag, motivatie en cultuurovereenstemming.
Zo simpel. Waarom gebeurt het te weinig?
Bron: peoplemanagement.co.uk
