Mannen met deeltijdse onderbreking zijn iets ouder dan de gemiddelde voltijds werkende man. Ook vrouwen in onderbreking zijn iets ouder dan de voltijds werkenden. Loopbaanonderbrekers zijn gemiddeld ook hoger geschoold dan voltijds werkenden: dit geldt in het bijzonder voor de voltijds onderbrekende mannen en de deeltijds onderbrekende vrouwen.
Het hebben van kinderen is een andere belangrijke factor die aanzet tot loopbaanonderbreking. Loopbaanonderbrekers leven veel vaker samen met een partner en kind(eren) dan voltijds werkenden. Een uitzondering hierop vormen de voltijds onderbrekende mannen. Deze groep is in feite divers samengesteld: zij bestaan enerzijds uit jongere mannen die voltijds onderbreken om een opleiding te volgen en anderzijds uit vaders die de zorg voor hun kinderen willen opnemen.
Loopbaanonderbrekers hebben gemiddeld jongere kinderen dan werkenden. Voltijds onderbrekende vrouwen hebben bovendien ook meer kinderen. Kinderen zijn dus een belangrijke factor in de keuze voor loopbaanonderbreking. Dat blijkt ook uit de motivaties voor de onderbreking.
Bij alle types onderbrekers wordt de ‘zorg voor kinderen’ het meest aangehaald als motief voor de onderbreking. Dit is het geval bij de helft van de mannelijke deeltijdse onderbrekers en bij driekwart van de vrouwelijke onderbrekers. Alleen bij voltijds onderbrekende mannen is het volgen van een opleiding even belangrijk.
Een vijfde van deze voltijds onderbrekende mannen is bovendien ontevreden over zijn huidige job. Loopbaanonderbreking wordt dus ook genomen om zich te bezinnen over zijn verdere loopbaan en deze eventueel te heroriënteren.
Een vergelijking van de werksituatie van loopbaanonderbrekers en werkenden wijst niet meteen op een meer problematische tewerkstellingssituatie bij loopbaanonderbrekers. Een ander beeld krijgen we wanneer we naar de houding van loopbaanonderbrekers tegenover betaalde arbeid kijken. Onderbrekers staan minder positief tegenover betaalde arbeid dan voltijds werkenden. Voltijdse onderbrekers hebben het minst positieve beeld. Ze zijn minder tevreden over het werk, zouden stoppen met werken indien mogelijk, hebben een lager arbeidsethos, vinden werk minder belangrijk, zien werk minder als zelfontplooiing en hechten minder belang aan de latente functies van werk.
Ook voor de toekomst willen loopbaanonderbrekers graag een meer ontspannen loopbaan. Ruim 20 procent van hen acht het onwaarschijnlijk om ooit nog voltijds te werken. De overgrote meerderheid van diegenen die voor de loopbaanonderbreking voltijds aan de slag was, wil nadien graag minder werken.
Enkel bij de voltijds onderbrekende mannen is hiervoor geen meerderheid te vinden. Het is duidelijk dat eenmaal geproefd wordt van minder werken, dit smaakt naar meer. Het lijkt daarom belangrijk om vooral deeltijdse onderbreking aan te moedigen om de betrokkenheid bij de arbeidsmarkt niet volledig te verliezen.
De studie ‘Werkt loopbaanonderbreking? Arbeidsoriëntaties, tijdsbesteding en drukte bij loopbaanonderbrekers in Vlaanderen’ verscheen in boekvorm bij VUBPRESS (29,95 euro, ISBN 97890 5487 821 6).
Zie ook: ‘Loopbaanonderbreking leidt zelden tot meer rust en ontspanning’.
