Long COVID of Langdurige COVID wijst op personen die na de acute fase van COVID-19 (tot vier weken) last blijven hebben van symptomen of nieuwe symptomen ontwikkelen die niet kunnen verklaard worden door een alternatieve diagnose. Sommigen kampen zes maanden of langer met aanhoudende symptomen. De meest voorkomende zijn vermoeidheid, kortademigheid en hoofdpijn. Geheugen- en concentratiestoornissen, ademhalingsproblemen en een verstoorde geur- en smaakbeleving komen ook veel voor.

Godewina Mylle, preventieadviseur en arbeidsarts bij IDEWE, licht toe: “De symptomen verschillen van persoon tot persoon. Ze komen bovendien niet enkel voor bij mensen die zeer ziek geweest zijn, maar ook bij wie enkel milde symptomen had. Ze hebben een grote invloed op het dagelijkse leven en belemmeren vaak de terugkeer naar het werk.”
“Er is veel onbegrip in de maatschappij en op het werk over Long COVID”, gaat Mylle voort. “Net zoals andere nieuwe of onbekende ziektebeelden, herkennen en erkennen werkgevers en collega’s het vaak niet. Bij Long COVID wordt dat versterkt door de zeer uiteenlopende symptomen. Vaak zie je aan de buitenkant niks aan de persoon. Hierdoor voelen velen zich onbegrepen, zowel op het werk als in hun omgeving.”

Long COVID is een dermate ernstig probleem dat er zelfs een ‘post-COVID’ patiëntenvereniging’ rond bestaat. Die ijvert voor meer bewustzijn van de langetermijneffecten van Long COVID. Heel wat Long COVID-patiënten botsen op een muur van onbegrip bij vrienden, familie, collega’s en werkgevers. Dat maakt het op zich al moeilijke herstelproces extra zwaar.

Om dat onbegrip te doorbreken, wijst IDEWE werkgevers op het belang van re-integratie met een open communicatie. Het is belangrijk dat de werkgever snel contact opneemt met de werknemer die lijdt aan Long COVID en begrip toont voor de situatie. Er moet al vroeg gepraat worden over de werkhervatting en de verwachtingen bij de terugkeer. Een werknemer hoeft trouwens nog niet volledig fit te zijn om het werk te hervatten. Het is zelfs goed om tijdens het herstelproces al aan de slag te gaan, bij voorkeur met minder uren of een ander takenpakket. Dit kan leiden tot een snellere revalidatie en dus een snellere terugkeer naar volledige tewerkstelling. Daarbij is het ook van essentieel belang dat de werknemer actief betrokken wordt bij het ontwerp van zijn of haar werk.

Elk re-integratietraject vereist een individuele aanpak en gezien de symptomen verschillen per persoon, is deze pijler hier ook enorm belangrijk. Doorslaggevend is de betrokkenheid van alle belanghebbenden: werkgever, werknemer, collega’s, adviserend arts, werkhervattingscoördinator, preventieadviseurs waaronder de arbeidsarts en zorgverstrekkers. Sowieso is er een belangrijke taak weggelegd voor de werkgever om te zorgen voor een begripvol kader en een aangepast werkhervattingstraject. Door te werken voelt de werknemer zich nuttig en gewaardeerd, waardoor hij of zij beter het hoofd kan bieden aan de blijvende symptomen. Een degelijke re-integratie op het werk heeft op die manier ook een positieve invloed op het dagelijks functioneren van de werknemer.

Bron: IDEWE