Bij KB van 18 februari 2003 werd het loonbegrip voor de berekening van het vakantiegeld afgestemd op het loonbegrip voor de socialezekerheidsbijdragen. De voordelen en loonbestanddelen die niet onderworpen zijn aan RSZ-bijdragen komen niet in aanmerking voor de berekening van het vakantiegeld voor bedienden. Er is dus geen vakantiegeld verschuldigd op bijvoorbeeld het privé-gebruik van de firmawagen, op maaltijdcheques enz.
In een arrest van 26 september 2005 oordeelde het Hof van Cassatie dat het KB van 18 februari 2003 tot doel heeft een verduidelijking aan te brengen aan de bestaande onzekere reglementering van de berekeningsbasis voor het vakantiegeld voor de bedienden.
Het Hof oordeelde dat het KB een interpretatieve rechtsregel uitmaakt. Concreet betekent dit dat de arbeidshoven en -rechtbanken gehouden zijn deze (interpretatieve) rechtsregel toe te passen in alle hangende zaken die nog niet definitief zijn beslecht en dit ongeacht wanneer deze zaken werden ingeleid en ongeacht wanneer de loonbestanddelen of voordelen werden toegekend aan de werknemer.
Hoewel het KB van 18 februari 2003 volgens het Hof van Cassatie als doel heeft de rechtszekerheid te herstellen, is het zeer de vraag of we vandaag een stap dichter staan bij rechtszekerheid. Wat bijvoorbeeld met de werkgeversbijdragen in de groepsverzekering? Deze premies zijn pas sinds 1 januari 2004 effectief uitgesloten uit het loonbegrip voor de socialezekerheidsbijdragen, namelijk bij KB van 27 april 2004. Het blijft dus vooralsnog onduidelijk of de premies in de groepsverzekering van vóór 1 januari 2004 in aanmerking komen voor de berekening van vakantiegeld voor bedienden.
