Het onderzoek vond plaats aan de universiteit van Bergen in Noorwegen. De onderzoekers ontwikkelden een vragenlijst om werkverslaafdheid te meten. Hoewel het concept ‘workaholic’ niet nieuw is, bestond er tot voor kort geen wetenschappelijk gefundeerd instrument om het te meten.

De vragenlijst ‘Bergen Work Addiction Scale’ (BWAS) baseert zich op symptomen die ook gevonden worden bij andere, meer klassieke verslavingen, zoals stemmingswisselingen, ontwenningsverschijnselen, conflict en hervallen. Dit resulteerde in een zeven-puntenschaal:

1. – Je denkt na over hoe je meer tijd kan vrijmaken om te werken.
2. – Je werkt veel langer dan gepland.
3. – Je werkt om gevoelens zoals angst, schuld, hulpeloosheid en of depressie te verminderen.
4. – Je negeert advies van anderen om minder te werken.
5. – Je ervaart stress als je niet mag werken.
6. – Je verwaarloost hobby’s en vrije tijd omdat je te veel werkt.
7. – Je werkt zo veel, dat het een negatieve invloed heeft op je werk.

Als vier van de zeven vragen worden beantwoord met ‘vaak’ of ‘altijd’ wijst dit op een werkverslaving.

Uit het onderzoek blijkt dat 8,3% van de Noorse werknemers werkverslaafd is. Werkverslaafdheid komt zowel bij mannen als bij vrouwen voor. Ook zijn er significante verschillen gevonden tussen opleidingsniveau, burgerlijke staat of werkregime (voltijds versus deeltijds werken). Wel blijkt dat werkverslaafdheid meer voorkomt bij jongvolwassenen dan bij oudere werknemers. Ook werknemers met kinderen die nog thuis wonen, zijn meer verslaafd aan werken dan werknemers zonder kinderen. Is dat niet meten ook een eerste ongerijmedheid?

Bron: Science Daily