Een enquête van een Brits advocatenkantoor bij 1.000 key workers (in ons jargon ‘werknemers in essentiële beroepen’) onthulde dat bijna de helft van de respondenten bij de werkgever aan de bel hing over onveilige praktijken tijdens de coronacrisis. Wij kennen geen gelijkaardige rondvragen voor België, maar kunnen en mogen hopen dat het hier beter verliep.

Samen met onderzoekers van de universiteiten van Frankfurt, Bergen (Noorwegen) en Manchester brengt de KU Leuven in kaart hoe het werkleven doorheen de coronacrisis evolueert. De eerste enquête verliep van juni tot begin juli en heeft betrekking op de eerste drie maanden van de coronacrisis. Wat leren we uit de resultaten?

Het systeem van tijdelijke werkloosheid door overmacht wegens corona heeft de tewerkstelling in ons land op niveau gehouden. Er zijn nu zelfs vier procent meer mensen aan het werk dan in februari, de laatste pre-coronamaand. Tot die conclusie komt HR-dienstenbedrijf Acerta op basis van een representatieve steekproef bij 32.000 werkgevers.

70:20:10 verwijst naar de verhouding tussen informeel, sociaal en formeel leren. Het model is een leidraad van veel opleidingsprofessionals. Een te simplistische en niet wetenschappelijk onderbouwde kijk op leren, vertellen opleidingsexperten Piet Van den Bossche (UA) en Luc De Grez (KU Leuven). Het enige pluspunt is dat het model beklemtoont dat leren meer is dan training volgen.

Thuiswerken zou een positieve invloed hebben op de bedrijfscultuur, suggereert een analyse onder 29.197 gebruikers van een talent enablement platform. Hoewel medewerkers elkaar minder zien, scoren company alignment en feedback nu significant hoger: de scores namen met respectievelijk 6 en 8 procent toe.

Het valt niet vaak voor, maar het moest er eens van komen. Bij een sinds 3 september lopende staking in de AB Inbev-fabriek van Jupille (Luik) eisen de vakbonden luid het ontslag van de personeelsdirecteur en de preventieverantwoordelijke. Dat gebeurt na de coronabesmetting van tien werknemers uit de logistieke afdeling. Wat is er aan de hand? Kijk uit.

De toplieden van werkgevers- en vakbondsfederaties hebben nog eens de violen gelijkgestemd. Dat is niet de eerste keer sinds de coronacrisis. Ze kwamen tot een gezamenlijk ‘federaal actieplan’ dat ze aan een eventuele regering van gelijk welke kleur voorleggen. Ideetje: zouden ze niet beter zelf – samen spelen, samen delen – een regering samenstellen? Oké, het mag misschien niet, maar wat u hieronder leest, doet ons ernaar verlangen. Pieter Timmermans als premier met enkele andere sociale partners aan zijn zij als vicepremiers? Ze komen beter overeen dan de zoekende politici en geven een belangrijke voorzet voor een New Deal.

Een nieuwe ‘barometer’ voor ‘jobtimisme’ – wat vinden ze tegenwoordig toch allemaal uit – leert dat het niet slecht gaat met het werkoptimisme van werknemers, hoewel bij een substantieel deel corona knaagt aan de vooruitzichten. Wie het positief blijft bekijken, slaagt er beter in de nieuwe manier van werken op te pikken.

Er zijn tekenen van een licht herstel van het aantal aanwervingen. Toch is dit (nog) niet te zien in de cijfers van de aan de VDAB gemelde vacatures. En de elk kwartaal gepubliceerde Barometer voor Tewerkstellingsvooruitzichten van een HR-dienstverlener staat op nul. Waar gaan we naartoe? Onzekerheid blijft de grote zekerheid.

“Effectief leidinggeven vraagt geduld. Als u uw kalmte niet kan bewaren in situaties van frustratie of tegenslag, dan zal u ook niet in staat zijn anderen kalm te houden. Als uw directe ondergeschikten tekenen van gespannenheid vertonen, moet u hen ondersteunen en niet geïrriteerd geraken. Oplossingen voor nieuwe uitdagingen hebben meestal tijd nodig om uitgevoerd te worden. Toch zie ik veel high-potential leaders die geen geduld hebben en niet weten hoe het te vinden. Zij willen snelle regelingen en kunnen niet wachten tot strategieën wortelschieten.” Dat stelt associate professor of organizational behavior David Sluss van Georgia Tech’s Scheller College of Business. Wat doet u eraan?

Een groot rekruteringsbedrijf voerde recent een enquête bij ruim 1.500 leidinggevenden (CIO, CFO en algemeen managers) in vijf landen, waaronder 300 uit België. Er klinkt wel geknarsetand, maar daaraan besteden we deze keer geen aandacht. We hebben al genoeg moeten rapporteren over al dan niet gerechtvaardigde klaagzangen. Tijd voor een beetje goed nieuws.

Allerhande monitoringinstrumenten in België en elders hebben werkdruk en burn-out al sinds jaren hoog op de agenda geplaatst. Onderzoekers van de Universiteit van Tilburg (*) brachten in beeld waarom werknemers in enkele beroepen steeds meer werkdruk ervaren en doen aanbevelingen voor interventies door HR. Zij onderzochten zes beroepen, maar hun suggesties zijn waarschijnlijk ook bruikbaar voor tal van andere.

De regering van het Verdeeld Koninkrijk aan de overkant aan het zeetje zou deze week een grote campagne starten naar werkgevers en werknemers om zoveel mogelijk kantoorwerkers naar hun vertrouwde werkplek te stuwen. Is dat wel een goed idee? En wat leren we eruit voor onszelf?

Het werkgeluk van Belgen wordt het meest bepaald door de mate waarin ze tevreden zijn met hun leidinggevende. Daarnaast zijn autonomie, work-life balance en persoonlijke groei doorslaggevend. Zo leert het Nationaal Geluksonderzoek. Toch is er nog werk aan de winkel. De helft van de medewerkers heeft de indruk dat hun leidinggevende niet geeft om hun welzijn of mening.