Er is een verschuiving merkbaar in de manier waarop mensen vandaag leren. Dat zorgt ervoor dat de indruk kan ontstaan dat men geen tijd meer wil of kan vrijmaken voor opleidingen. Maar wat is dat dan, een ‘echte’ opleiding? Vroeger associeerde men leren in bedrijven automatisch met klassikale opleidingen. Gelukkig zijn we ondertussen tot het besef gekomen dat klassikale leervormen hun waarde hebben, maar dat het zeker niet altijd de meest efficiënte of effectieve leervorm is. Het effect werd vroeger vaak overschat. Men dacht dat elke problematiek opgelost kon worden door een opleiding voor te schotelen.

Kritischer omspringen met het budget

Indien het probleem een tijdje later opnieuw opdook, lag het aan de training (of trainer) en men bood een andere opleiding aan. Men vergat vaak eerst te werken aan de contextgebonden factoren of na te gaan of er geen betere manieren zijn om de betrokkenen te begeleiden.
Vandaag is er ook een grotere toegankelijkheid tot de informatiebronnen en krijgen medewerkers meer de kans om zelfstandig te leren, bewust dan wel onbewust. Ook de begeleiding door collega’s is nog steeds een zeer waardevolle manier van opleiden. Het hoeven dus inderdaad niet altijd die dure externe vormingen te zijn. Organisaties springen dan ook terecht kritischer om met hun opleidingsbudgetten en gaan hun middelen anders inzetten. Dit door bijvoorbeeld meer interne trainers in te schakelen of door een rijk aanbod te geven aan niet-klassikale leeracties.

De rol van HR bij opleiding

Dit alles maakt dat de rol van HR op het gebied van leren veranderd is: van pure opleidingsorganisator naar het creëren van een leercultuur, waarin iedereen op elk moment van iedereen kan en wil leren. Er is trouwens niets mis met leren leuk en licht te maken. Dat moet de deelnemers aanspreken en ze moeten actief betrokken worden. Al boeken de leukste leeracties niet noodzakelijk het grootste leerrendement.