Elio Di Rupo heeft het niet begrepen op de economische maatregelen die de regering-Michel neemt, zoals de flexibelere werkweek. “De loop van de geschiedenis gaat eerder in de richting van kortere werktijden met behoud van loon”, aldus Di Rupo. Hij belooft binnenkort concrete voorstellen uit te werken.

Het PS-lid heeft het voorts niet begrepen op de nieuwe discussie rond het loonplafond voor overheidsmanagers. Nu de regering op zoek moet naar een nieuwe spoorbaas, stelt N-VA het nut van het plafond van 290.000 euro in vraag. Onaanvaardbaar, vindt Di Rupo: “Wat is de rechtvaardiging van zulke vergoedingen?”

Kritiek

Gert Peersman, professor Economie aan de Universiteit Gent, noemt het PS-voorstel economische nonsens: “Het gaat uit van het oude en achterhaalde idee dat een arbeidsmarkt uit een vast aantal jobs bestaat. Het klopt gewoon niet dat er 20 procent nieuwe banen bijkomen als iedereen 20 procent minder gaat werken. Het is geen vijver waarin de waterstand en het aantal vissen constant hetzelfde blijft.”

Met arbeidsduurvermindering is er volgens professor Peersman op zich weinig mis. “Maar dat het met volle behoud van loon kan, is mensen zand in de ogen strooien. Minder werken betekent minder produceren, wat dan weer minder koopkracht en consumeren betekent. Je kan er als samenleving gerust voor kiezen minder aan werk en meer aan vrije tijd te besteden. Maar dat wil ook zeggen dat iedereen het met minder zal moeten stellen, en dat er bijvoorbeeld nog minder geld zal zijn om te besteden aan pensioenen en andere collectieve behoeften die toch flink wat geld kosten.”

Productieverlies zonder looncompensatie zou bovendien een drama zijn voor onze concurrentiepositie, klinkt het nog. “Of je nu voor de korte of lange pijn kiest, op termijn zal het toch moeten gebeuren. Concurrentieverlies leidt tot loonmatiging.”

Automatisering

Het klopt ook niet dat er massaal jobs verdwijnen door de robotisering, reageert Koen De Leus, econoom bij KBC. Hij wordt op 1 september hoofdeconoom bij BNP Paribas Fortis. “Bij de eerste drie industriële revoluties was er steeds weer het doemdenken dat het aantal jobs zou afnemen. Wel, ze zijn toegenomen. De realiteit is dat het aantal jobs ondanks alle doemscenario’s ook vandaag niet afneemt. De nieuwe technologische revolutie doet inderdaad banen sneuvelen, maar dikke kans dat ze vervangen worden door banen waarvan we vandaag nog niet eens vermoeden dat ze kunnen bestaan.”

Wie kon 10 jaar geleden bijvoorbeeld voorspellen dat social mediamanager vandaag een job zou zijn, aldus De Leus. Er wordt daarbij verwezen naar de recente beslissing van online-winkel Coolblue, dat de fysieke retail veel pijn doet, maar intussen ook besliste zelf fysieke winkels te openen.

Er verdwijnen dus fabrieksbanen door robots die aangestuurd worden door ingenieurs. De productiegroei die daaruit volgt, wakkert de vraag naar nieuwe robots en ingenieurs aan. Het is dus veel nuttiger in te zetten op een flexibele arbeidsmarkt, waarbinnen de fabrieksarbeider omgeschoold wordt tot robotbestuurder. Maar dat is in de praktijk moeilijker dan het theoretisch klinkt. Anderzijds zal de gestegen koopkracht van de ingenieurs hun behoefte naar bepaalde nieuwe vormen van consumptie doen stijgen, zodat de ontslagen fabrieksarbeider in die sector aan de slag kan. “In die zin is het slimmer in te zetten op flexibilisering dan op het onzalige idee van een vierdagenweek”, besluit Peersman.

Bron: Deredactie.be en De Tijd (tijd.be)