Tekst: Fons Leroy, arbeidsmarktspecialist
Foto: Michiel Devijver
Was je laatst ook zo geschokt bij het bekijken van die groep Italiaanse voetbalsupporters (nou ja) die Romelu Lukaku bestookten met oerwoudgeluiden toen deze een penalty moest nemen? Was je zoals ik, nog meer geschokt door de scheidsrechter die aan het slachtoffer van racisme een gele kaart wegens provocatie uitdeelde en de Italiaanse voetbalbond die de uitsluiting van Lukaku in eerste instantie terecht vond? Staan mensenrechten niet boven het voetbal?
Helaas zie je in deze sport regelmatig racistische en discriminerende uitlatingen ten aanzien van de gekleurde medemens opduiken. Je hoort ook oerwoudgeluiden op de Belgische voetbalvelden. Zo ook kon je op bepaalde sociale media lezen dat de Rode Duivels Belgisch Congo vertegenwoordigden en niet langer België omwille van de vele voetballers van Afrikaanse origine (Lukaku, Onana, Mangala, Lukebakio, Bakayoko, ..). Ik formuleer het iets ‘algemener’ dan de ronduit racistische berichten op de sociale media.
De bondscoach van de Rode Duivels trok zich van deze commentaren niets aan en koos resoluut voor andersgekleurd talent, niet omwille van de kleur maar omwille van het talent! Hij heeft begrepen dat diversiteit een troef is en dat je elk talent moet omarmen ongeacht kleur, afkomst, uiterlijke kenmerken, … Dat begrip zou ook het uitgangspunt moeten zijn van ons arbeidsmarkt- en HR beleid. Alleen moeten we vaststellen dat dit ondanks alle campagnes en de aanhoudende krapte op de arbeidsmarkt bijlange na niet het geval is. Zo ligt de werkzaamheidsgraad van personen met een niet-EU nationaliteit maar op 62,6 %, van 55+ers op 60% en van personen met een beperking onder de 50%, terwijl de algemene werkzaamheidsgraad bijna 77% bereikt.
Door te zorgen voor een kleurrijk personeelsbestand kan de krapte ingeperkt worden en neemt het innovatievermogen van de organisatie toe.
Het mag duidelijk zijn : wat diversiteit en inclusie betreft spelen België en zijn Gewesten niet in de Champions League. Er zit meer divers talent op de reservebank dan dat er op het speelveld staat. HR moet daarom voluit de kaart van diversiteit en inclusie trekken, wil het zelf niet geconfronteerd worden met een gele of zelfs rode kaart omdat de organisatie onvoldoende medewerkers aantrekt om de productie of dienstverlening te garanderen. Door te zorgen voor een kleurrijk personeelsbestand kan de krapte ingeperkt worden en neemt het innovatievermogen van de organisatie toe. Redenen genoeg voor HR!
Maar net zoals bij de bonzen van het voetbal moeten meer dan ooit ook de CEO’s, de captains of society, publiek hun nek uitsteken voor diversiteit en inclusie en elke vorm van discriminatie en racisme veroordelen. Het volstaat niet om één of ander diversiteitscharter te ondertekenen. Maatschappelijk verantwoord ondernemen houdt het actief opkomen voor mensenrechten in. ‘Say no to racism’ ook op de arbeidsmarkt!
