Sinds 2007 komen er elk jaar ongeveer 500 buitenlandse artsen naar België. Er is vooral een grote instroom van Roemenen. Zij waren in 2009 met 184 en zijn daarmee goed voor 35 procent van het totale aantal artsen uit Europa. Dat zoveel Roemeense artsen hier hun toevlucht zoeken, zou onder andere te wijten zijn aan de slechte werkomstandigheden in eigen land. Daarnaast kampen Belgische ziekenhuizen met een tekort voor knelpuntberoepen, zoals spoedartsen.

“Tot 2007 vinden we hen nauwelijks in de statistieken terug, maar sindsdien stijgt hun aantal elk jaar”, volgens Ide. “Belgische ziekenhuizen nemen al langer Roemeense verpleegkundigen in dienst en de artsen zijn gevolgd. Als we weten dat in ons land door het systeem van contingentering elk jaar maar ongeveer duizend Belgische artsen aan de slag mogen, verdeeld over specialisten en huisartsen, dan moeten we vaststellen dat één op de acht nieuwe artsen Roemeen is.”

Marc Moens van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten stelt dat dit misschien nog een onderschatting is. “Aangezien Roemenen zich hier vrijwel nooit als huisarts vestigen, moet je die 184 Roemenen eigenlijk alleen met het contingent van de Belgische specialisten vergelijken. Er gaan jaarlijks ongeveer vijfhonderd Belgische specialisten aan de slag. De Roemenen zijn dus goed voor één specialist op de drie. Onvoorstelbaar.”

Problematisch volgens Moens is ook dat de meeste Roemenen hier in een grijze zone opereren, omdat ze geen Riziv-nummer hebben. “Mogelijk werken ze onder de paraplu van een Belgische arts die wel een Riziv-nummer heeft en laten ze hun prestaties door die arts attesteren. Niemand weet waar ze zitten, wat ze doen en hoeveel ze worden betaald. Dat is bijna vragen om misbruik. Het is ook onrechtvaardig dat artsen uit de EU vrij in ons land mogen komen werken, terwijl er wel een limiet staat op het aantal Belgische artsen.” Moens vraagt dan ook om een breed debat.

Bron: De Morgen, De Standaard