Het Cabinet Office zou deze week een advertentiecampagne lanceren om maximaal werknemers naar hun ‘beroepskot’ te leiden. Het motief is duidelijk: corona is rampzalig voor de kantoorsector en voor de bijbehorende diensten. Say no more!

Het eerste argument van de campagne is dat wie thuiswerkt veel meer kans heeft om ontslagen te worden en veel minder kans heeft op promotie. In bijkomende orde wordt ook aangehaald dat het voor ouders, met de heropening van de scholen, veel gemakkelijker is om terug te keren naar ‘het oude werken’ (onze omschrijving).
De werkgevers worden opgeroepen om hun werknemers ervan te overtuigen dat ze alle maatregelen hebben getroffen om het geheel veilig te maken.
CIPD, de aloude, steeds verjongende, grootste en wellicht beste HR-organisatie ter wereld, ziet het niet zitten. CEO Peter Cheese: “De poging van de regering om individuele werknemers terug naar de werkplek te sturen, mag hen niet het gevoel geven dat zij onder druk staan of dat het hun professionele plicht is. Een werkgever die een dergelijke terugkeer zou overwegen, moet drie bedenkingen maken. Is terugkeer naar kantoor essentieel? Is het veilig genoeg? Is het wederzijds overeengekomen?” Slimmer kunnen we het niet verwoorden.

Verscheidene serieuze surveys bij bedrijven in het VK leren dat werkgevers in grote meerderheid kiezen voor flexibele oplossingen in deze kwestie, weliswaar in verschillende gradatie.

Ondertussen deed ook Tomas Chamorro-Premuzic zijn duit in het discussiezakje. Hij is geen gek: Professor of Business Psychology bij University College London en Columbia University en Chief Talent Scientist bij ManpowerGroup. Wat zegt hij?

• Kenniswerkers kunnen het grootste deel van hun werk op afstand verrichten, zonder enig verlies van prestatie of productiviteit.
• Het moeilijkste deel van de overgang naar virtueel werk is al achter de rug, met uitstekende resultaten.
• Mensen verplichten zich aan te passen aan iets dat ze onveilig, irrationeel of contraproductief achten, zal hun engagement en loyauteit verlagen en bijgevolg hun prestaties.
• Mensen verplichten om gelijk wat te doen zonder hen de keuze te bieden, toont een algemeen gebrek aan vertrouwen in hen en de onbekwaamheid om logica en redeneerkracht te gebruiken om hen te overtuigen (wat sowieso een keuze zou inhouden).
• De reputatieschade die deze oude school, rigide en onredelijke aanpak zal aanrichten, zal waarschijnlijk de business schaden en alle mogelijke winsten van presenteïsme wegwissen (die er eerst en vooral waarschijnlijk niet zullen zijn).

Daarmee is het gezegd. Wat leren we uit het voorgaande? Dat een Belgische regering, welke ook, niet moet beginnen aan deze soort zotternijen. Dat werkgevers zeer goed moeten nadenken en anders denken. Dat vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers best een denk- en actietank opzetten om deze problematiek op te lossen.

Bron: People Management