Dat blijkt uit een onderzoek van Larco Martinelli, die daarmee eerstdaags promoveert aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Het promotieonderzoek werd verricht bij ‘blue collar workers’. Hij keek welke veranderingen in de werkomstandigheden bijdragen aan betere prestaties en een hogere jobtevredenheid. Ondertussen doet hij ook onderzoek naar ‘white collar workers’ aan de Technische Universiteit Eindhoven.

De vraag is nu waarom concrete en uitdagende doelstellingen (de opdracht ‘pak 100 dozen per uur in’) beter werken dan financiële prikkels (de belofte ‘je krijgt een euro per ingepakte doos’). Het antwoord: het doel is duidelijker.

Martinelli zegt daarover aan het Nederlandse vakmedium P&O Actueel: “Werknemers weten beter wat er van hen verwacht wordt en wat ‘goed werk’ is. Wanneer je geen doelstellingen stelt, maar alleen, bijvoorbeeld, een stukbonus, dan weten mensen niet precies wat er van hen verwacht wordt. Het is te onzeker en onduidelijk wat ‘goed werk’ is doordat er te veel ruimte voor interpretatie is. Een extra geldbedrag is natuurlijk wel goed voor de binding aan het bedrijf, maar commitment is iets anders dan prestatie.”

Martinelli heeft ook onderzocht wat een ‘uitdagende doelstelling’ is: “We gaven mensen de opdracht om 100 items per uur te verwerken, waarbij ze de snelheid waarin ze dat deden zelf konden bepalen. Sommige mensen werkten door in een constante snelheid. Anderen vertraagden hun tempo en gingen vlak voor het einde heel hard werken. Dan weet je dat er ruimte is om de doelstellingen te verhogen. Bij de eerste groep weet je dat ze al hun best moeten doen om het te halen.”

Het onderzoek onthult nog meer: managers kunnen de productiviteit en het welzijn van hun medewerkers beïnvloeden met eenvoudige, duidelijke beslissingen. De plaats van producten in een opslagplaats en het inbouwen van strategische pauzes zijn voorbeelden daarvan. Het gaat daarbij om eenvoudige oplossingen die meetbare resultaten opleveren over de prestaties en het welzijn van de medewerkers.

Bron: P&O Actueel