“De Belgische directie van Ford is onbekwaam. Ik heb hen gevraagd hun conclusies te trekken en op te stappen. Volgens Ford Europa wisten zij nergens van. Ik geloof hen niet”, zegde vakbondsman Gérard Ignoul in Het Nieuwsblad. Hij noemde meteen man en paard. Waarom eisen de bonden het ontslag van de personeelsdirecteur? Sprak Ignoul in een gesprek met HR Square: “Wij werden onvoldoende verdedigd in Keulen. De onderhandelingen verliepen steeds heel stroef, het kwam niet of nauwelijks tot besluiten. Dit is een brutale, onrechtvaardige beslissing. Gijsen en Van den Boer moeten voorop gaan. In Duitsland heeft men steeds een verkeerd beeld gehad van ons, nooit heeft men moeite gedaan dat bij te stellen. Wij waren moeilijke mensen waarmee men slechts moeizaam of helemaal niet tot een akkoord kon komen. De waarheid is dat Genk staat voor efficiëntie, flexibiliteit en kwaliteit. Men heeft alleen het financiële bekeken. De Amerikanen zeggen het zelf: ‘Ford Europa moet besparen. Genk is de duurste fabriek, dus …’.”

Is het niet normaal dat de directie er voor kiest de productiekost zo veel mogelijk te drukken? “Zeker is dat normaal”, antwoordt Ignoul. “Alleen is er geen vergelijking mogelijk. De Mondeo wordt enkel in Genk gemaakt, de Transit in Genk en Southampton. Maar de klanten moeten de Transit uit Southampton niet. In Southampton wordt een stuk minder efficiënt gewerkt, maar het is de enige nog resterende fabriek in Groot-Brittannië. Bij sluiting wordt marktverlies gevreesd. En dus moet Genk eraan geloven. Gijsen en Van den Boer hebben laten begaan. Zij zijn niet opgekomen voor hun mensen.”

De directie zelf weigerde ons alle commentaar en wou enkel kwijt dat ze “niet wenst in te gaan op dergelijke aantijgingen”.

Ondertussen gaat de spanning op het terrein crescendo. Na een 24-urenstaking maandag hervatten de werknemers het werk, maar onder leiding van de vakbonden voerden ze prikacties. Die acties moeten de logistiek van Ford in Genk en in andere fabrieken in de war sturen. Daarop dreigde de directie alle arbeiders naar huis te sturen (een zogenaamde lockout). Voor de vakbonden was dit dan weer het sein om uitdrukkelijk “de huidige directie” af te wijzen als gesprekspartner.

Naast een werkgelegenheidsdrama wordt Ford Genk dus ook een schoolvoorbeeld van foute crisiscommunicatie en zwak crisismanagement.