Het Vlaams Welzijnsverbond groepeert in Vlaanderen en Brussel een 700-tal voorzieningen uit de bijzondere jeugdzorg, de sector van personen met een handicap, de gezinsondersteuning, de kinderopvang en het vrijwilligerswerk. Zo’n 26.000 personeelsleden, 10.000 vrijwilligers en 3600 onthaalouders zetten zich jaarlijks in voor 100.000 kinderen, volwassenen en hun gezinnen.
De balans die de sprekers tijdens de viering opmaakten, liet gelukkig niet alleen kommer en kwel zien. Ze staat los van elke politiek, maar heeft zeker een boodschap naar de politiek. De werkgeversorganisatie formuleert immers aanbevelingen naar de overheid.

Enkele citaten

“Wij zijn partners van de overheid inzake zorg voor welzijn. De rol van de overheid is dan ook niet beperkt tot regelgever en controleur, die van de voorzieningen niet tot uitvoerder en onderaannemer. In dialoog wordt welzijnsbeleid opgebouwd. We pleiten voor netwerken, in de twee betekenissen: als een individueel sociaal netwerk rond de welzijnscliënt en als een samengaan van organisaties. Wij roepen initiatiefnemers op om dagelijks samen te werken voor een betere zorg. De overheid zal deze samenwerking ondersteunen. In geen geval verwachten we dat de overheid als initiatiefnemer of bemiddelaar optreedt. Samen is echter veel mogelijk. Bijvoorbeeld blijvend werk maken van kwaliteitsverbetering en innovatie in de voorzieningen.”

“De overheid dient eveneens te werken aan een betere regelgeving. De regelgeving voor de voorzieningen ontstond grotendeels in de jaren ’70, is verouderd, en maakt zorg op maat erg moeilijk ondanks de flexibilisering van de bestaande en de creatie van nieuwe werkvormen. Nieuwe regels zijn nodig maar met mate. Overregulering moeten we vervangen door een rechtvaardige, kostendekkende en persoonsgebonden subsidiëring van ondersteuningsfuncties, afgestemd op de graad van zorgbehoefte.”

“We gebruiken de middelen om op de meest efficiënte wijze de noden te lenigen. De toewijzing van de middelen door de markt laten regelen, is voor ons geen optie. Bovendien zijn de kernvoorwaarden voor een goede marktwerking (gelijke kennis en ruilmiddelen) in de welzijnssector niet vervuld. In de welzijnssector is elk misbruik van de marktpositie en winstbejag onaanvaardbaar! Een optimaal en dynamisch zorglandschap komt niet tot stand door de vrije markt, maar enkel door partnerschap van overheid, gebruikers en aanbieders en door autonomie van vrager en aanbieder te koppelen aan transparantie en verantwoording.”

“Ondanks het feit dat er de voorbije tien jaar heel wat ten goede gebeurde, moeten we toch vaststellen dat een aantal zaken moeilijk blijven lopen. De publieke verontwaardiging alleen leidt niet tot een oplossing voor de wachtlijsten in de zorg. Integendeel, de nood aan zorg zal nog toenemen. Door in te zetten op preventie voorkomen we dat mensen in zorgnood komen. Door in te zetten op thuiszorg ondersteunen we hen in hun natuurlijke omgeving. Veel zaken kunnen zij zelf oplossen, zeker wanneer ze goed omringd zijn door mantelzorgers en vrijwilligers, die meer maatschappelijke steun verdienen. Als men toch externe hulp moet vragen, mag men in een rijke samenleving ook verwachten dat die hulp kan gevonden worden.”

“Dat een integrale aanpak geen vanzelfsprekendheid is, blijkt uit de ontwikkelingen rond de integrale jeugdhulp. Zes sectoren laten samenwerken in een verkokerde context, met versnipperde organisaties en verschillende overheidsagentschappen blijft een moeizaam proces. We roepen iedere betrokkene en onze leden in het bijzonder op om voluit mee te werken aan een meer efficiënte en effectieve jeugdzorg, waarin preventie een belangrijk aandachtspunt is. In dit verband moet de rol van de gezinsondersteunende initiatieven gevaloriseerd worden.”

“De sterke groei van de kinderopvang de voorbije 10 jaren werd echter niet gekoppeld aan één globale beleidvisie. Zelfstandige initiatieven werden door de overheid gepromoot om het schaarse aanbod in de ouderenzorg en de kinderopvang op te lossen. Het Verbond pleit voor een regulering van de markt door de overheid, die dezelfde kwaliteitseisen verplicht binnen één globale programmering. Samenwerking en overleg moeten initiatieven dichter bij elkaar brengen en commercialisering mag nooit leiden tot de selectieve toegankelijkheid.”

Tot slot kregen de duizenden vrijwilligers in welzijn en zorg een extra pluim voor hun dagelijkse inzet.

Bron: Vlaams Welzijnsverbond