Het puur lineair economisch denken over groei is voorbijgestreefd. De bedrijfsleider van de toekomst weet dat groei méér is dan een stijgende winstmarge of een uitdijend personeelsbestand. Hij ziet en voelt ook groei wanneer hij belangrijke lessen heeft geleerd. Wanneer hij er als mens beter van is geworden. Wanneer zijn organisatie er beter van is geworden. Wanneer hij aan maatschappelijk relevantie heeft gewonnen.
De eerste crisisgolf hebben we overleefd met cosmetica-ingrepen: we hebben aan de oppervlakte gewerkt. We hebben aan cost-cutting en efficiëntieverbetering gedaan. We hebben onze medewerkers gevraagd meerdere tandjes bij te steken.
De volgende golf vraagt om een andere strategie, gewoonweg omdat er geen vlees meer is om van het bot te schrapen. Overleven zullen we alleen als we onszelf willen en durven heruit te vinden. We moeten bereid zijn alle zekerheden overboord te gooien. De stabiliteit komt enkel door het vasthouden aan de basiswaarden en enkele basisparameters die bepalen waarvoor de organisatie staat. De bedrijfsprocessen, evenals de producten en diensten worden dan enkel op basis van deze parameters binnen de nieuwe sociaaleconomische realiteit van nul af opgebouwd.
We gebruiken hiervoor termen als wendbaarheid of innovatie. We zijn het er met z’n allen over eens dat dit de voorwaarden voor het overleven zijn. Maar wie van ons durft echt diep genoeg te gaan? Wie van ons is echt bereid om zichzelf compleet heruit te vinden?
De echte ondernemer zal opstaan. Hij die durft te verliezen om te kunnen winnen. Hij die durft te krimpen om te kunnen groeien. Hij die durft diep kopje onder te gaan om daarna sterker weer boven water te komen. Hij die over voldoende charisma en leiderschap beschikt om zijn medewerkers enthousiast in dit verhaal te doen meestappen.