In een arrest van 18 oktober 2013 diende het arbeidshof van Brussel te beoordelen of de Franstalige opzeggingsbrief en het Franstalig schrijven waarin afstand werd gedaan van het concurrentiebeding, rechtsgeldig waren. De werkgever had de werknemer opgezegd door middel van een opzeggingsbrief in het Frans. Bovendien deed de werkgever naar aanleiding van de opzegging afstand van het concurrentiebeding, eveneens door middel van een schrijven dat in het Frans werd opgesteld.

Na het effectieve einde van de arbeidsovereenkomst richtte de werknemer zich tot de arbeidsrechtbank en steunde hij zijn vorderingen op basis van het feit dat de werkgever bij de opzegging van de arbeidsovereenkomst en de afstand van het concurrentiebeding, de verkeerde taal had gebruikt. Volgens de werknemer diende men, voor het bepalen van de toepasselijke taalwetgeving, uit te gaan van de kadastrale ligging van het gebouw van de exploitatiezetel waarin de werknemer werd tewerkgesteld.

In casu betrof het een heel bijzondere situatie: de exploitatiezetel van de onderneming was namelijk zowel in het Vlaamse, als in het Brusselse Gewest gelegen, maar er was geen toegangsweg voorzien naar de exploitatiezetel vanaf de openbare weg van het Vlaamse Gewest, noch had de exploitatiezetel een adres in het Vlaamse Gewest. De werknemer argumenteerde dat het Vlaams Taaldecreet van toepassing was, zodat de brieven verplicht in het Nederlands moesten worden opgesteld.

Nadat de arbeidsrechtbank al had geoordeeld dat de Taalwet Bestuurszaken (toepasselijke taalwetgeving in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest) van toepassing was, bevestigde het arbeidshof van Brussel deze rechtspraak. Het arbeidshof oordeelde dat het adres van de exploitatiezetel het lokalisatiecriterium is bij uitstek om na te gaan welke taalwetgeving van toepassing is. Het arbeidshof is namelijk van oordeel dat dit het enige criterium is dat zekerheid en exclusiviteit toelaat, dit in tegenstelling tot het voorgestelde criterium van de werknemer (de kadastrale ligging van de gebouwen van de exploitatiezetel).

Omdat de exploitatiezetel alleen een adres had in het Brusselse Gewest, diende dus de Taalwet Bestuurszaken toegepast te worden. Bijgevolg dienden de documenten opgesteld te worden in de taal van de werknemer, in casu in het Frans.

Met dit arrest volgt het arbeidshof van Brussel de rechtspraak van het Hof van Cassatie, dat al eerder had geoordeeld dat voor de ligging van de exploitatiezetel het adres van de zetel als criterium gehanteerd moet worden. De rechtspraak kiest bijgevolg voor een eenduidig en zeker criterium en doet zo iedere rechtsonzekerheid verdwijnen.

Arbeidshof van Brussel, 18 oktober 2013, AR 2012/AB/678