De deelnemers tonen zich over het algemeen matig tot vrij tevreden over hun huidig werk. Ze zijn erg tevreden over het werk zelf (hun taak, de sfeer op het werk en de kwaliteit van het arbeidsleven). Minder goed scoren de chefs en de vakbonden. Ontevreden is men over indirect loon en vooral over persoonlijke groeimogelijkheden.
Persoonlijke groeimogelijkheden vormen dus de belangrijkste reden waarom werknemers uitkijken naar ander werk. De grootste knelpunten zijn de manier waarop het werk wordt beoordeeld en de kansen die werknemers krijgen inzake persoonlijke ontwikkeling. Hoe minder tevreden ze zijn over die aspecten, hoe actiever ze zoeken naar ander werk. De helft van de werknemers die latent op zoek zijn naar een andere job denkt dat zij elders meer kans zullen krijgen tot persoonlijke groei. Frustratie over persoonlijke groei treedt op in vrijwel alle economische sectoren.
Loon is zelden een motief om van werk te veranderen, zelfs bij wie actief op zoek is naar ander werk. Ontevredenheid uit zich vooral op het gebied van indirecte voordelen, meestal bij KMO’s. De overheid scoort goed inzake tevredenheid over financiële en economische factoren omwille van de grote werkzekerheid die zij biedt.
Vooral de autonomie bij het uitvoeren van de taak wordt sterk gewaardeerd, zeker bij wie leiding geeft. Tevredenheid over de sfeer in het bedrijf is de enige factor die overal boven het gemiddelde scoort. Er schort wel iets aan organisatie en overleg in de Vlaamse bedrijven: zowel kaderpersoneel als uitvoerend personeel klaagt daarover. Ook communicatie is algemeen een probleem.
Ten slotte worden pesterijen en ongewenste intimiteit niet ervaren als een maatschappelijk probleem, ook niet door vrouwen. Stress evenmin, hoewel de perceptie van dit punt sterk verschilt van sector tot sector.
